Linkedin Twitter Instagram

TR | ENG

TÜRKİYE’DEKİ KARASAL ORTAMLARDA VE İÇ SULARDA İSTİLACI YABANCI TÜRLERİN TEHDİTLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ PROJESİ

Su Maymunu

(Myocastor coypus)

Su Maymunu

Aile ismi: Myocastoridae

Tür ismi: Myocastor coypus (Molina, 1782)

Synonym  ismi:  Mus coypus Molina, 1782

Yaygın kullanılan ismi: Nutria, Coypu, Sumaymunu

İngilizce ismi: Nutria, Coypu

Grup: Rodentia, Kemirici

Giriş yılı: 1900

İlk kayıt yılı: 1973

Türkiye'de ki yayılış alanı:

Türkiye’de batıda, Edirne ve civarında, doğuda ise Kars ve Iğdır’da yayılış göstermektedir.

Yayılış detayları:

Batıda Meriç, Arda ve Tunca Nehir Sistemi zerinde, Doğuda Aras, Kura Nehir Sistemi üzerinde yayılmıştır.

Giriş tipi:

Akarsu ve dereler yoluyla ülkemize gelmiştir.

Giriş yolu:

Kürk çiftlikleri ile orjinal yayılış alanından dünyanın her yerine yayılmıştır.

Doğal yayılış alanı:

Güney Amerika (Arjantin, Bolivya, Güney Brezilya, Şili, Paraguay, Uruguay)

Habitatı:

Genellikle ırmak, nehir ve göllerin sığ ve sazlarla kaplı kesimlerinde yaşarlar. Ayrıca kıyı bölgelerindeki nehirler, akarsular, göller, göletler ve acı bataklıkta bulunur.

Durumu:

Yabancı İstilacı

Sıklığı:

Çok sık değil

İstilacılığı:

İstilacı

Etkisi:

Myocastor coypus genellikle 45-90º eğimli yerlerde tünel kazar. Myocastor coypus’un verdiği en büyük zarar sulak alanların toprağını bir arada tutan doğal bitki örtüsüyle beslenmesidir.  Bu da toprak erozyonuna neden olur. Yoğunluğu fazla olan populasyonlar dışında Myocastor  coypus’un verdiği zarar minimaldir. Ancak drenaj sistemlerine, tahıllara ve doğal bitkilere zarar verdikleri bilinmektedir. Tüneller kimi zaman tarlaların sulanmasını sağlayan nehir yataklarına nüfus etmektedir yada bunları zayıflatmaktadır. Myocastor coypus’a Toxoplasmosis, Papillomatotis, Kuduz,  Eguine encephalomyeletis, Salmonellosis, Paratyphoid, Leptospirosis, Richattsia, Sarcopondiosis, Coccidiosis bulaşabilir.

Öneriler:

Sumaymunu kürk hayvanı olarak değerlendirilebilir. Etinin kolesterol seviyesi çok düşük olup bazı yerlerde protein kaynağı olarak kullanılmaktadır. Yırtıcı hayvanların besinini de teşkil etmektedir.

Referanslar:

  1. B. Mursaloğlu, Commun. Fac. Sci. Univ. Ankara, Ser. C, 17, 213(1973).
  2. B. Özkan and C. Kurtonur, First Record of Myocastor coypus (Molina, 1972) (Rodentia, Mammalia) From the European Part of Turkey. Proc. 12th Natl. Biol. Cong. Edirne, Zoology Section, 1994.
  3. İliker, A., 2009. “Iğdır ili Myocastor coypus (Molina, 1782) (Sumaymunu)’un Biyolojisi ve Ekolojisi (Mammalia:Rodentia)”. Kırıkkale Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Biyoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, 1-108.
  4. Bomford, M., 2003. Risk Assessment for the Import and Keeping of Exotic Vertebrates in Australia. Bureau of Rural Sciences, Canberra.
  5. Carter, J. and Leonard, B. P. 2002. A review of the literature on the worldwide distribution., spread of, and efforts to eradicate the coypu (Myocastor coypus) Source. Wildlife Society Bulletin. 30(1): 162-175.
  6. Carter, Jacoby., 2007. Worldwide Distribution, Spread of, and Efforts to Eradicate the Nutria (Myocastor coypus) USGS National Wetlands Research Center
  7. Fasham, M; Trumper, Kate., 2001. Review of non-native species legislation and guidance Department for Environment, Food & Rural Affairs
  8. Genesis Laboratories, Inc. 2002. Report prepared for the Lousiana Department of Wildlife and Fisheries. 155pp.
  9. Genovesi, P. 2005. Eradications of invasive alien species in Europe: a review. Biological Invasions. 7 (1): 127-133.
  10. Gosling, L. M. 1989. Extinction to order. New Scientist, 4 march 1989: 44-49.
  11. Gosling, L. M. and Baker, S. J. 1987. Planning and monitoring an attempt to eradicate coypus from Britain. Symposia of The Zoological Society of London 58: 99-113.
  12. Gosling, L. M., Baker, S. J. and Clarke, C. N. 1988. An attempt to remove coypus (Myocastor coypus) from a wetland habitat in East Anglia. Journal of Applied Ecology 25: 49-62.
  13. Harper, D.M., Mavuti, K.M. and Muchiri, S.M., 1990. Ecology and management of Lake Naivasha, Kenya, in relation to climatic change, alien species’ introduction, and agricultural development. Environmental Conservation 17: 328-336.
  14. LeBlanc, Dwight J. 1994. Nutria Prevention and control of wildlife damage. (Eds) Scott E. Hygnstrom Robert M. Timm & Gary E. Larson.

Tarım ve Orman Bakanlığı
Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü

Beştepe Mah. Alparslan Türkeş Cad. No: 71 Yenimahalle / ANKARA

Visits: 1051

Proje Ekibi |   İletişim

Linkedin Twitter Instagram

Bu web sitesi Avrupa Birliği ve Türkiye Cumhuriyeti ‘nin maddi desteği ile hazırlanmıştır. İçeriği tamamıyla DAI Global Austria GmbH & Co KG, Finlandiya Çevre Enstitüsü ve Çınar Mühendislik Müşavirlik A.Ş.’nin sorumluluğu altındadır. Avrupa Birliği ve Türkiye Cumhuriyeti’nin görüşlerini yansıtmak zorunda değildir.